بــــاخـــتــم تـــا دلـــــــخــــوشـــت کـــنـــم!

بـــدان کـــه بـــرگ بـــــرنــــده ات ســـادگـــیـــم نــــــبـــود !

دلــــــــــــــــــــــــــــــم بــــــــــــــــــــود لعنتــــــــــــــــــــــــــــــــــی.........



ﻣﯿﻠـﯿﻮﻥ ﻣـﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗُـﻦ ﺻﺪﺍ ﻭﺟـــــﻮﺩ ﺩﺍﺭﻩ !…
ﻭﻟــــــﯽ ﻓﻘـــــﻂ ﻭ ﻓﻘــــﻂ ....
ﯾـــــﮑﯿــِﺸﻪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘـــــﯽ ﻣــــﯽ ﺷﻨﻮﯼ ...
 ﺩﯾــــــﻮﻭﻧﻪ میشــــــــــــی ...

با چهار تا دیوار و یه سقف جدا از این دنیا باشیم

من باشم و تو باشی و یه جفت دلهای بیقرار

فرصت خوب انتقام از لحظه ای انتظار

فکرشو کن عروسکم به اون شب پر التهاب

چشمهاتو روی هم بذار ، امشب به یاد من بخواب

فکرشو کن دستهای من رو قلب تو جون بگیره

دل دل بیقرارتو خیلی خوب اروم بگیره

نه ساعتی باشه که شب سر بره و تموم بشه

نه هیچ کسی سر برسه ، ثانیه ای حروم بشه

چشمهاتو روی هم بذار ، امشب به یاد من بخواب

زمانی “من و تو ” بودیم و “دیگران” در کنارمان
.
.
.
حال ” من و تو “هستیم اما “دیگران ” بین مان

شنیــده بودم که “خاک سرد است”


ایـــن روزها اما انگار آنقـــدر هوا ســـرد است،


که زنــده زنــده فراموش می کنیــم یکدیگـــر را

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم


تا در این قصه ی پر حادثه حاضر باشم


تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی


من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

اینجا زمین است رسم آدم هایش عجیب است !



اینجا گم که مى شوى


به جاى اینکه دنبالت بگردند ،


فراموشت مى کنند …

 

اگر چه از تو دور هستم اما تو را در قلب خویش حس میکنم


حتی نزدیکتر از آن دو عاشقی که در آغوش هم هستند …

می روی و من تحمل می کنم نبودنت را


می مانم و تو فراموش می کنی بودنـم را

شکسته این جماعت بال ما را


پریشان کرده ماه و سال ما را


تو هم ای بی وفا از ما بریدی


نمی پرسی دگر احوال مارا

برایـ ـــم مهم نیسـ ـــت چه میشـــود؛
به همــــه ی باورهـ ـــایم سوگنـ ـــد
هیچ چیـ ـــزی برایــ ــم مهـ ـــم نیسـ ــت!
فراموشـ ــت نمیکنـ ـــم
یک کـ ـــلام
و این یعنـ ـــی
نهایـ ـــت خوشـ ــبختی!!